Zarówno w publicznych wypowiedziach, jak i w zakulisowych kontaktach urzędnicy ze Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii powiedzieli swoim odpowiednikom w Sztokholmie i Helsinkach, że będą chronić oba kraje przed zagrożeniami w okresie przejściowym — głównie ze strony Rosji

Londyn był najbardziej szczery. — Warto podkreślić, że gdyby Szwecja została zaatakowana i zwróciła się do nas o pomoc i wsparcie, udzielilibyśmy jej, ale to Szwecja powinna zwrócić się z taką prośbą i dokładnie sprecyzować, o jakie wsparcie prosi — powiedział w środę premier Wielkiej Brytanii Boris Johnson podczas wizyty w tym kraju. — Mówimy stanowczo, że w przypadku katastrofy lub ataku na Szwecję, Wielka Brytania pomoże Szwecji, o co tylko Szwecja poprosi.

Kilka godzin później Wielka Brytania i Finlandia wydały wspólne oświadczenie, w którym "potwierdziły, że jeśli któryś z tych krajów ucierpi w wyniku katastrofy lub ataku, Wielka Brytania i Finlandia, na prośbę dotkniętego kraju, udzielą sobie wzajemnej pomocy na różne sposoby, które mogą obejmować środki militarne". Obie strony stwierdziły jednak, że oświadczenie to jest jedynie deklaracją polityczną, a nie dokumentem prawnie wiążącym.

Przesłanie jest jasne: Wielka Brytania pomoże Szwecji i Finlandii bronić się, jeśli zostanie o to poproszona, dając gwarancję zbliżoną do gwarancji NATO: "Atak na jednego jest atakiem na wszystkich".

Stany Zjednoczone nie wypowiedziały się tak stanowczo, jak ich sąsiad zza oceanu. Fiński urzędnik powiedział nam, że Ameryka, wraz z innymi narodami europejskimi, zobowiązała się natomiast do zwiększenia liczby planowanych wspólnych ćwiczeń, wizyt marynarki wojennej, większej wymiany informacji wywiadowczych i silniejszego wsparcia politycznego.

Szwedzki urzędnik też nie chciał wchodzić w szczegóły, twierdząc jedynie, że jest "o wiele za wcześnie i jest to zbyt delikatna kwestia" na dyskusję o gwarancjach w czasie transformacji NATO — nawet jeśli Wielka Brytania już podjęła takie zobowiązanie.

Wydaje się jasne, że Sztokholm i Helsinki złożą wnioski o przystąpienie do Sojuszu, mając pewność, że ich wieloletni przyjaciele i partnerzy poprą ich, gdyby Rosja próbowała wywołać w tej sprawie awanturę. Okres przystępowania tych krajów do NATO nie jest więc pozbawiony ryzyka, ale wyraźne sygnały o poparciu Zachodu mogą utrzymać to ryzyko na niskim poziomie.

Źródło: ONET.PL